წვერმადიდებელნი და მგმობელნი

   დედაჩემს ესეთი ბიჭები არ მოსწონს. ჰგონია, რომ მე მომწონს და ამ ფოტოზე რომ წვერში გვირილებჩაწნული ბიჭია და მე რომ მომწონს, სინამდვილეშიც წვერში გვირილებჩაწნულ ბიჭს ვხედავ და მომწონს. 
მგონია რომ დედა ფიქრობს, რომ მე ცოტა ვაფრენ. იშვიათად ამბობს ხოლმე, მაგრამ მგონი უფრო ხშირად ფიქრობს. 

                                                                      

          არადა განხსვავებული ადამიანები მომწონს უბრალოდ. გენდერი აქ მნიშვნელობას კარგავს. ისინი,ვინც დაშტამპულ ზომბებს არ ჰგვანან, ვის გვერდითაც თავი სათამაშოების ქარხანაში არ მგონია. ვისაც შეუძლია განსხვავებულად აღქმა, აზროვნება, ფიქრი.. მოსაბეზრებელია ამდენი ერთნაირი, რომელთან ურთიერთობისთვისაც მარტო სახელის დამახსოვრება გჭირდება.მოსაბეზრებელია დინამიკური და სტაბილური, მუდმივად მოწესრიგებული, პუნქტუალური და აკადემიური ხალხი, ვისგანაც არაფერს ახალს, უცნაურს და საინტერესოს არ უნდა ელოდო. არ უნდა ელოდო ისეთ სიტყვებს, შეხედულებებს, მოულოდნელად გული რომ აგიჩქარდება, გუგები რომ გაგიფართოვდება, გონებაში რომ შეგშურდება კიდეც, ამაზე მე რატომ არ მიფიქრიაო. ეს ერთნაირობა იმ საინფორმაციო დაფას მაგონებს, რომელზეც თეთრი საღებავით და დიდი შრიფტით წერია,"ვმუშაობთ დილის 9დან საღამოს 6მდე". მერე სად ჯანდაბაში მიდიან კაცმა არ იცის.
იღვიძებენ.მიდიან.მოდიან.იძინებენ.
იბადებიან.... კვდებიან.
კაი რა.