ცოტა სურათი მომწონს ისე, როგორც ეს. შვილივით გეხუტები, ან ისე, როგორც პატარა და უფროსს - ისედაც ჰომ ყველა მასე ფიქრობდა.აქ ზღვის, ცრემლებგადაყლაპული პიცის და ტალღებში გაგებული საიდუმლოების სუნი გაქვს.
სველი თმის წვეთებს ვგრძნობ ძვლებზე, ელექტრონულ მუსიკას თავში და ფერად კენჭებს საწოლთან. რატომღაც არასოდეს წავულეკივარ მანამდე ზღვას და ბევრი რაღაც არ დამმართია. არასოდეს მიფიქრია თუ რომელიმე მელოდრამის მთავარ გმირად გამოვდგებოდი: ისტერიები ხიდზე რაღაც საინტერესო იყო, მაგრამ ემოციური. მოკლედ, მე და შენ ერთად აშკარად ძალიან შორთ ვართ პრაქტიკულობისგან და ეგ ბევრი აბსტრაქტული იდეის განხორციელებას იწვევს:დ
მინდა რომ უჩემოდ თუ ჩემთან ერთად, დიდი ხნის ტრადიციასავით, შტორმის დროს ტალღებით შეამოწმო გრძნობების სიძლიერე და ყველაზე ცუდ ამინდშიც ნიჟარებისთვის იბოდიალო. მინდა რომ უჩემოდ თუ ჩემთან ერთად არასოდეს შეგეშინდეს ატრაქციონების, არც ღამეში ზღვის პირას ჯდომის, არც უცხო ხალხის გარემოცვაში სიარულის.. მინდა რომ უჩემოდ თუ ჩემთან ერთად ისევ იწვე გასარუჯად და საჰაერო ბურთით გაფრენაზე ლაპარაკობდე. მინდა რომ უჩემოდ თუ ჩემთან ერთად არ შეგეშინდეს წესების დარღვევის და ხულიგნობების. საერთოდ, რომ იცოდე, მინდა რომ ჩემთან ერთად.
მაშინდელი დღეები რაღაცნაირი ჩუმია მაგრამ ხმაურიანი: ზოგან დილების, უჩემოდ რომ სეირნობდი, ზოგან შენი ტელეფონისებური საღამოების, ზოგან საბნებში გახვეული დიალოგების ხმებია.
ყველა ხმაურის და სიჩუმის დროს ის მუსიკოსები უკრავენ, ქუჩის. იქით უთვალავი ისტორიაა, რომელიც ჩემთან და შენთან ერთად მარტო ჩვენთვისაა - სხვანაირად წვიმის დროს ჩვენც გავიქცეოდით.
ვერ ვიგებ შენ ხარ 3 წლით დიდი თუ მე 5 წლით პატარა, სისულელეები რატომ არ მოგდის თავში აზრად, ან ყოველთვის რატომ შეგიძლია სახე დაიმშვიდო სერიოზულობით, ან რატომ ხარ ყოველთვის ესე სანდო და რატომ არ შეიძლება თინეიჯერულად თავქარიანი იყო ან ბევრი რაღაც უბრალოდ დაიკიდო. :ღმერთმანი: ალბათ ამიტომაც ვახერხებთ, რომ შენ უფრო ხშირად ხარ ნაწყენი ვიდრე მე. და მე უფრო იშვიათად ვიცი რატომ ხარ ვიდრე შენ. მთელი ჩვენი ამბავი, სიცოცხლის ამბავი, იმ დღეებს ჰგავს: შენ ველოსიპედი არ გინდა, მე სახლში დარჩენა, რიგ-რიგობით ვექაჩებით ერთმანეთს და ვერ გადაბირებაზე ვიმრიზებით - .
მაგრამ ვიგებ რომ შენ ხარ ! და ისე მიყვარხარ როგორც შენ უნდა მიყვარდე, ზუსტად.! საერთოდ, მეტობა-ნაკლებობის ნიშნების ჩაწერა ძვირფას ადამიანებს შორის ისეთი სიტყვების მსგავსი სიტყვაა, შენ რომ არ გიყვარს. ;) ეხლა ჰომ მაინც ხვდები, ყოველდღიურობა რამდენ რამეს განსაზღვრავს ურთიერთობებში (ინტენსივობაში და არა ხარისხში)
ერთადერთი რასაც ამ ურთიერთობისთვის ვისურვებდი ისაა, რომ შენ არასოდეს შეგეპაროს ეჭვი რაზე შეიძლება გავიცინო და რაზე არა.
ზღვის,ცრემლებგადაყლაპული პიცის და ტალღებში გაგებული საიდუმლოების სუნი გაქვს.
No comments:
Post a Comment