გუშინ დედაჩემს კულინარიული გვერდი დარჩა ჩართული და და ბარემ დავსქროლე. გადავაწყდი ერთ უმარტივეს რეცეპტს, ულამაზესი სურათით და ვიფიქრე, ეხლა ამას მე როგორ ვერ გავაკეთებთქო - ცხოვრებაში პირველად, უკვე წარმოვიდგინე როგორი გამოვიდოდა, ასევე პირველად ამოვიწერე რვეულში რაღაც მასალები, მომზადების წესები და ა.შ. მერე ვთქვიფე-ვურიე-... გადამწყვეტ მომენტში აღმოჩნდა, რომ ბლინები თეფშამდე არ მომყვებოდნენ. ტაფას საშინლად ეკვროდა, იწვოდა და მთელი ძალა-ჯანი-ღონე უნდოდა იმის გადმოღებას. ნუ გადმოღებულს კიდე ფლავის გარეგნობა უფრო ჰქონდა ვიდრე საერთოდ რამე ცომეულის.
ესე მარტივად ჰო არ დავნებდებოდი. ვაცხობდი, ვაძრობდი და პირდაპირ ურნაში ვყრიდი 'აი ეხლა უკეთესი იქნება' იმედით. ცოტა ეჭვი რომ შემეპარა, დავიწყე რეცეპტის გადამეორება, მერე ტუტორიალსაც ვუყურე, ზეპირად ვისწავლე, მაგრამ არ ქნა და გულაჩუყებული ვაგრძელებდი ცხობას და გადაყრას.
მამაჩემმა გადაწყვიტა,რომ უფრო მეტი არაჟანი თუ მაწონი იყო საჭირო. წავიდა და იყიდა ბევრი ცალი :დ ვთქვიფე-ვურიე-... არაფერი.
მერე მოიფიქრა, რომ (მე აღარ ვმონაწილეობდი დიალოგში:დ) ტაფის ბრალი იყო (მანამდე ერთხელ უკვე შეცვლილი მქონდა, მეც ეგ მეგონა მიზეზი და იმიტო). ყველაფერი შეცვალა და თვითონ დაიწყო ცხობა. მე ფანჯარაზე ვიჯექი და ჩემ თავზე მაგრად მეცინებოდა, ბლინების გამო ესე რომ ვდარდობდი. არც იმას გამოუვიდა და საბოლოოდ შევთანხმდით, მეტი ზეთი იყო საჭირო. ვასხამდით მასალას და რაღაცა ფორმები ამოგვქონდა უკან დიდი ოვაციით. ნუ, მამაჩემის ოვაციებს ვერ მოგატყუებთ, მარტო იმას ამბობდა, ხო გეუბნებოდი გამოვაო :დ პარალელურად ჭამდა, ძაან გემრიელია, არ გადაყაროო. ბავშვობაში, მწნილებისგან სუპებს რომ ვაკეთებდი,მაშინაც მაგას ამბობდა ხოლმე :))
მასალა იყო 900 ბლინის, ამიტომ მივატოვეთ შუა გზაზე, ოღონდ პოზიტიურად :დ ჰოდა, დაე სხვებმა აცხონ, მე ისედაც მამაჩემი მყავს <3ყველაფერი ერთად არალი :დ
* წარუმატებლობის მიზეზი ისევ იდუმალებითაა მოცული, ყველაფერი ზუსტი იყო. იმედგაცრუება რომ გადამივლის, სხვა რამის რეცეპტს მოვძებნი ^_^ #კაცებიზრუნავენ
No comments:
Post a Comment